Kasmíran

Ég fór í dýrindis fataverslun og mátaði bæði buxur og prjónaða flík úr ull og kasmírull. Maður stingur handleggjunum í gegnum tvö göt og þá liggur flíkin fallega yfir herðarnar, veit ekki hvað þetta heitir en af því hún var úr kasmírull ætla ég að kalla hana kasmíru. Buxurnar voru á útsölu og ég ákvað að kaupa mér þær. Þær voru á 60% afslætti, ómótstæðilegar með öllu. Kasmíran var á fullu verði og ég ákvað að athuga ekki einu sinni hvað hún kostaði. Ég ætlaði ekki að fá hana. Ég smeygði mér úr buxunum og sveiflaði mér í kápuna en tók þá eftir því að hún var þrengri en þegar ég fór inn í mátunarkompuna. Ég steingleymdi að fara úr kasmírunni, ég sver það. Mér tókst að bjarga mér fyrir horn enda var ég enn á bak við tjaldið.

Nú ætla ég að ímynda mér að ég hafi verið í víðri kápu og ekki tekið eftir því að hún hafði þrengst. Ég sé sjálfa mig borga fyrir buxurnar og spranga svo út hnakkakerrt og létt á fæti með pokann minn ... allt þar til þjófavörnin byrjar að væla. Skyldi ég komast upp með að segja: „Æ, ég steingleymdi að fara úr kasmírunni, ég hafði ekki hugmynd um að ég væri enn í henni.“